بلیط سفر به اصفهان

شاید برای خیلی از شما همراهان عزیز این که قصد سفر به اصفهان رو کرده باشید پیش آمده باشه، اما در این نوشته قصد دارم از زاویه ای دیگر سفر به اصفهان رو برای شما عزیزان تعریف کنم. اولین بار که پا به اصفهان گذاشتم، خودم هم نمی دونستم که سفر به اصفهان به تقدیر من گره خورده. کودکی بودم که در ایام نوروز به همراه پدر و مادرم به اصفهان سفر کرده بودیم. آن زمان من هیچ درک درستی از اصفهان نداشتم.

کودکی بودم که حتی فرق آب و نفت را هم نمی دانستم. هنگامی که از تشنگی بطری نفت سفید را به جای آب نوش جان کردم، جگرم سوخت و این جگر سوخته هنوز هم التیام نیافته است.

بله یکی از خاطراتی که همواره نقل مجلس بود. همین نوشیدن نفت به جای آب بود که بزرگترها به شوخی و خنده آن را برای من تعریف می کردند. البته شیرین کاری های دیگری هم از جانب بزرگترها مطرح می شد، که در آینده برایتان بیشتر نقل خواهم کرد.

دوران نوجوانی با فراز و فرود های خودش در حال سپری شدن بود تا اینکه، اینبار از اصفهان به تهران مسافران نازنینی مشرف شدند. مراسم شیرینی خوران عمه کوچیکه و فامیلهایی که برای اولین بار چشممان به جمالشان منور گردید.

با اولین نگاه دلی دادیم و دلی ستاندیم. از همان روزهای شیرینی خوران، کام مان به لعل لب ماه رویی تشنه گشت و برای نوشیدن شهد شیرینش روزها و سال ها مسافر اصفهان شدیم . این همان ماجرایی است که تا به امروز بخش زیادی از ماجرای زندگی من را به خودش اختصاص داده است. 

دلبستگی و دل دادگی همانا، بی حواسی و افت تحصیلی هم همانا. روزها و سالها یکی پس از دیگری سپری گشت و عطش نوشیدن شراب ناب لعل آن زیبا روی بیشتر و بیشتر می گشت. کم کم دوران تحصلات دبیرستان رو به اتمام بود و رابطه های عاشقانه در حال شکوفه دادن. دیگر تمام فکر و خیالم پر شده بود از یاد و خاطر معشوق و تاب دوری از او را نداشتم. سفرهای رفت و برگشت من برای دیدار هرچند کوتاه دلبر به اصفهان شروع شده بود. ظاهری آراسته، دلی از پیش باخته و سری پر شور و نگاهی لبریز مهربانی، سوقات من بود برای دلبر زیبا رویم. 

این بود بخش کوتاهی از سرگذشت من … 

اگر خدا بخواهد ادامه دارد …